Niedoczynność tarczycy to jedno z najczęstszych zaburzeń hormonalnych, które potrafi długo pozostawać nierozpoznane, ponieważ jej objawy bywają niespecyficzne i łatwo je pomylić z innymi schorzeniami. Jeśli podejrzewasz u siebie niedoczynność tarczycy – odczuwasz przewlekłe zmęczenie, masz suchą skórę, przybierasz na wadze mimo braku zmian w diecie, a Twoje włosy stają się łamliwe – warto jak najszybciej wykonać odpowiednie badania. Poniżej znajdziesz ekspercki przewodnik po diagnostyce niedoczynności tarczycy, przygotowany z myślą o pacjentach, którzy chcą świadomie zadbać o swoje zdrowie.

Jakie objawy mogą sugerować niedoczynność tarczycy?

Pierwszym krokiem do postawienia diagnozy jest zauważenie symptomów, które mogą wskazywać na zaburzenia pracy tarczycy. Objawy niedoczynności tarczycy rozwijają się powoli i często są bagatelizowane. Najczęściej zgłaszane przez pacjentów to:

• przewlekłe zmęczenie i senność,
• przyrost masy ciała mimo braku zmian w diecie,
• sucha, szorstka skóra i wypadanie włosów,
• uczucie zimna, nietolerancja niskich temperatur,
• zaparcia,
• obrzęki, zwłaszcza twarzy i powiek,
• spowolnienie rytmu serca,
• zaburzenia miesiączkowania u kobiet,
• problemy z koncentracją i pamięcią,
• obniżony nastrój, stany depresyjne.

Warto pamiętać, że objawy te mogą mieć różne nasilenie i nie zawsze występują jednocześnie. Jeśli zauważasz u siebie kilka z nich, warto skonsultować się z lekarzem i wykonać odpowiednie badania.

Jakie badania hormonalne są podstawą diagnostyki niedoczynności tarczycy?

Podstawą rozpoznania niedoczynności tarczycy są badania laboratoryjne, które pozwalają ocenić poziom hormonów tarczycowych i hormonu tyreotropowego (TSH). Najważniejsze testy to:

• TSH (hormon tyreotropowy) – to najczulszy wskaźnik funkcji tarczycy. Podwyższone TSH sugeruje niedoczynność, nawet jeśli poziom hormonów tarczycy pozostaje jeszcze w normie (tzw. subkliniczna niedoczynność).
• fT4 (wolna tyroksyna) – obniżony poziom fT4 potwierdza niedoczynność tarczycy.
• fT3 (wolna trójjodotyronina) – rzadziej wykorzystywany, ale może być pomocny w ocenie ciężkości choroby.

W praktyce diagnostykę rozpoczyna się od oznaczenia TSH, a w przypadku nieprawidłowości – poszerza o fT4 i fT3. Warto pamiętać, że interpretacja wyników powinna zawsze uwzględniać objawy kliniczne oraz indywidualną sytuację pacjenta.

Czy warto oznaczyć przeciwciała tarczycowe?

W sytuacji, gdy wyniki badań hormonalnych wskazują na niedoczynność tarczycy, kolejnym krokiem jest ocena obecności przeciwciał przeciwtarczycowych. Ich oznaczenie pozwala ustalić, czy przyczyną niedoczynności jest choroba autoimmunologiczna, najczęściej Hashimoto.

Najważniejsze przeciwciała to:

• anty-TPO (przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej) – podwyższony poziom świadczy o autoimmunologicznym podłożu choroby,
• anty-TG (przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie) – ich obecność również wskazuje na Hashimoto, choć są mniej specyficzne.

Badania te są szczególnie zalecane, gdy niedoczynność pojawia się u osób młodych, w ciąży lub w rodzinie występowały choroby tarczycy.

Jaką rolę odgrywa USG tarczycy w diagnostyce?

USG tarczycy to nieinwazyjne, szybkie i bezbolesne badanie obrazowe, które pozwala ocenić wielkość, strukturę i echogeniczność gruczołu. Jest szczególnie przydatne w wykrywaniu zmian ogniskowych (guzków), cech zapalenia czy zaniku tarczycy. USG wykonuje się najczęściej u osób z nieprawidłowymi wynikami badań hormonalnych lub dodatnimi przeciwciałami, a także w przypadku wyczuwalnych zmian w obrębie szyi.

Wynik USG, w połączeniu z badaniami laboratoryjnymi, pozwala na pełną ocenę przyczyny niedoczynności i wybór optymalnej strategii leczenia.

Czy są inne badania pomocne w diagnostyce niedoczynności tarczycy?

W niektórych przypadkach lekarz może zlecić dodatkowe badania, aby wykluczyć inne przyczyny objawów lub ocenić wpływ niedoczynności tarczycy na organizm. Wśród nich warto wymienić:

• profil lipidowy (cholesterol, trójglicerydy) – niedoczynność tarczycy sprzyja zaburzeniom lipidowym,
• enzymy wątrobowe i kinaza kreatynowa (CK) – mogą być podwyższone w zaawansowanej niedoczynności,
• poziom glukozy i elektrolitów – dla oceny ogólnego stanu zdrowia,
• morfologia krwi – niedoczynność tarczycy może prowadzić do niedokrwistości.

Zakres diagnostyki zawsze powinien być dostosowany do indywidualnej sytuacji pacjenta oraz decyzji lekarza prowadzącego.

Jak interpretować wyniki badań i co dalej?

Interpretacja wyników badań tarczycy wymaga doświadczenia i uwzględnienia zarówno objawów klinicznych, jak i indywidualnych norm laboratoryjnych. Podwyższone TSH i obniżone fT4 najczęściej potwierdzają niedoczynność tarczycy.

W przypadku wykrycia przeciwciał autoimmunologicznych rozpoznaje się chorobę Hashimoto. Na podstawie pełnego obrazu klinicznego i wyników badań lekarz endokrynolog podejmuje decyzję o rozpoczęciu leczenia oraz ustala dalszy plan postępowania.

Gdzie szukać pomocy i dlaczego warto wybrać Supramed?

Jeśli podejrzewasz u siebie niedoczynność tarczycy lub masz niepokojące objawy, nie zwlekaj z wizytą u specjalisty. W klinice Supramed na warszawskim Mokotowie czeka na Ciebie doświadczony zespół endokrynologów, którzy przeprowadzą kompleksową diagnostykę i indywidualnie dobiorą leczenie. Oferujemy nowoczesne zaplecze diagnostyczne, dogodne terminy wizyt oraz komfortową lokalizację. Zadbaj o swoje zdrowie i postaw na sprawdzonych ekspertów – umów się na konsultację w Supramed już dziś!

Sprawdź: Endokrynolog Warszawa prywtnie

Zobacz inne porady ekspertów:

• Jakie badania wykonać na tarczycę?
• Niedoczynność tarczycy – objawy, przyczyny, diagnoza
• Z jakimi problemami idzie się do endokrynologa?
• Jak wygląda szyja przy chorej tarczycy?
• Jak wygląda wizyta u endokrynologa?
• Zaburzenia hormonalne – czym są, jakie są objawy?
• Objawy chorej tarczycy – na co zwrócić uwagę?
• Lekarz od tarczycy, czyli kim jest endokrynolog?
• Nadczynność tarczycy – objawy, przyczyny, diagnoza
• USG tarczycy – jak wygląda i jakie są wskazania do wykonania?